Οι Μεγάλοι Κομνηνοί (...) αφού διέσωσαν τα πάτρια εδάφη από τους επάρατους σταυροφόρους, έδωκαν έτι δραστικώτερα αισθήματα ηρωϊσμού και αυθυπαρξίας εις τους κατοίκους, οίτινες, τελειοποιήσαντες τον χαρακτήρα των εν ονόματι του Σωτήρος Χριστού και της προγονικής ευκλείας, διεφύλαξαν τούτον ακέραιον και μετά την άλωσιν, διότι και εν τη αιχμαλωσία γνωρίζεται ο αληθής πατριώτης, ο γνήσιος Έλλην. Επειδή δε τα έθνη ζώσι και μεγαλουργούσιν εκ της μελέτης της προγονικής ιστορίας, πιστής εικόνος των ανθρωπίνων πράξεων, και εξ ης λαμβάνουσι χρηστά μαθήματα εις την ηθικήν αυτών επίρρωσιν και την εκπλήρωσιν και των τιμιωτάτων αυτών πόθων, διά τούτο έκρινα καλόν εις την ιερά μνήμην αυτών των Μεγάλων Κομνηνών, Αυτοκρατόρων της Τραπεζούντος, να συγγράψω και εκδώσω την ιστορία των και να προσάγω αυτήν εις το κοινόν με την γλυκεία ελπίδα, ότι ουδείς θα μοι παρωδήσει την ρήσιν: «Ότι γλαύκα εις Αθήνας εκόμισα». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]