Ο Νόελ Μπέριν είναι ένας εξαιρετικά σπάνιος άνθρωπος. Η μνήμη του είναι αδυσώπητα ακριβής και, κάθε φορά που ακούει μια φωνή ή διαβάζει μια λέξη, μέσα στο κεφάλι του σχηματίζονται πολύχρωμα σχήματα που λειτουργούν ως σημάδια ή ως χάρτες, τα οποία τον βοηθούν και θυμάται με την παραμικρή λεπτομέρεια ένα συναίσθημα, μία διάθεση, τον τόνο μιας φωνής, τα ίδια τα λόγια από γεγονότα που έχουν συμβεί μέχρι και τρεις δεκαετίες νωρίτερα. Ξαφνικά η μητέρα του, η Στέλλα, βυθίζεται σταδιακά στη δίνη του Αλτσχάιμερ. Λίγα πράγματα μπορεί να κάνει πια μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του γιου της, και αυτά πάντα με το φόβο να θέσει σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή. Τι αντίθεση. . . Ένας άντρας που θυμάται τόσο πολλά και μια γυναίκα που θυμάται πια τόσο λίγα, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να συνυπάρξουν σε ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]