Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πολύ ευσεβείς άνθρωποι. Πίστευαν πως ο κόσμος δημιουργήθηκε από κάποιους θεούς και πως η ζωή των ανθρώπων πάνω στη γη παρακολουθείται από 12 μεγάλους και πολλούς άλλους μικρότερους θεούς. Οι 12 μεγάλοι θεοί κατοικούσαν στον Όλυμπο και ανώτερος απ` όλους ήταν ο Δίας, ο πατέρας των θεών. Οι υπόλοιποι 11 θεοί του Ολύμπου ήταν όλοι συγγενείς του (αδέλφια και παιδιά του). Οι μικρότεροι θεοί, που δεν κατοικούσαν στον Όλυμπο, ήταν βοηθοί των ολύμπιων θεών. Όλοι αυτοί οι θεοί παρουσιάζονταν συχνά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, βοηθώντας τους ή τιμωρώντας τους ανάλογα με τις συμπάθειες που είχαν. Γι` αυτό και οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τους καλοπιάσουν με διάφορες τελετές, με προσευχές και με θυσίες ζώων. Έχτιζαν λαμπρούς ναούς για να τους τιμήσουν και οι καλλιτέχνες στόλιζαν αυτούς τους ναούς, καθώς και τις πλατείες και τα σπίτια τους ακόμη, με τα αγάλματα τους. Βέβαια, οι θεοί αυτοί ήταν ψεύτικοι, πλασμένοι από τη φαντασία των ανθρώπων σε καιρό που ο Χριστός δεν είχε ακόμη έρθει στη γη. Μελετώντας όμως κανείς τους μύθους των αρχαίων Ελλήνων για τη ζωή και τη δράση των αρχαίων θεών, για τις περιπέτειες και τις διασκεδάσεις τους, τις φιλονικίες και τις ζήλιες τους, τις ασχολίες και τις ευεργεσίες τους προς τους ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την πλούσια φαντασία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Ο βαθιά ανθρώπινος χαρακτήρας των μύθων αυτών και το αίσθημα δικαιοσύνης που κυριαρχεί πάντα δεν μπορεί παρά να βοηθήσει τον άνθρωπο -και κυρίως το μικρό παιδί -να καλλιεργήσει τις ανώτερες και αιώνιες πάντα ηθικές αξίες.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]