Μια περίοδος παρακμής περιμένει να λυτρωθεί από μια άλλη νέα που θα φέρει την ακμή. Ο παρακμασμένος Μυκηναϊκός πολιτισμός περίμενε τους άλλους Έλληνες να ορμήσουν για τη γένεση μιας νέας εποχής. Αυτή την πρωτόγνωρη περίοδο της ακμής πραγματεύεται τούτο το βιβλίο. Τα αφρισμένα κύματα της θάλασσας, που πάντοτε αποτελούσε τη μεγάλη αγαπημένη του Ελληνισμού, άνοιξαν την αγκαλιά τους και έδειξαν το νέο δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι `Ελληνες, ώστε να προκόψουν. Πράγματι, τότε εκείνοι οι πρόγονοί μας, από πολλά σημεία ξεκίνησαν για να θεμελιώσουν το είναι τους και να κατακτήσουν το μέλλον σε ολόκληρο το μεσογειακό χώρο. Και έμπρακτα οι `Ελληνες αυτής της εποχής υπήρξαν οι προάγγελοι της φράσης του Θεμιστοκλή: «Μέγα το της θαλάσσης κράτος». Γεγονός είναι ότι ο Β` Αποικισμός υπήρξε μια τέτοια αφετηρία. Στους τόπους, όπου εγκαταστάθηκαν, εκεί έριξαν τους σπόρους για να ριζώσουν και για να βλαστήσει αργότερα η εθνική αυτεπίγνωση. Οι κοινωνίες που σχημάτισαν, ζυμωμένες με τις νέες προσδοκίες και αποκομμένες από τις παλιές συνήθειες, έδωσαν την ώθηση για να λάμψουν κέντρα πνευματικά, καλλιτεχνικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]