«Οι εκτελεστές» είναι μια ιστορία βίας και αναρχίας, σαν αυτές που συμβαίνουνε καθημερινά πλέον στη ζωή μας. Είναι η βία της εξουσίας πάνω στο άτομο-πολίτη κι η αναρχία της εξουσίας πάνω στο άτομο-πολίτη κι η αναρχία του ατόμου-πολίτη ενάντια (πάντα) στην εξουσία. Απ` τον Προμηθέα μέχρι τους σημερινούς αντιεξουσιαστές, το περιεχόμενο της αντίστασης ενάντια στην -όποια- εξουσία έχει το ίδιο νόημα. Το άτομο-πολίτης, σε μια στιγμή υπαρξιακού και πολιτικού αδιεξόδου, εξεγείρεται ενάντια στους καταπιεστικούς μηχανισμούς, τους οποίους -κι εδώ είναι το τραγικό- αυτό το ίδιο άτομο-πολίτης έχει βοηθήσει να εδραιωθούν «συμφώνως τω νόμω», με σειρά μη συνειδητών και ασύμφορων για την ύπαρξη του συναινέσεων. Οι «εκτελεστές» είναι άτομα-πολίτες απελπισμένα μπροστά στο αδιέξοδο, όμως με μια έσχατη πίστη και ελπίδα ότι ακόμα μπορούμε να γκρεμίσουμε τα «τείχη» που άλλοι έχτισαν ολόγυρά μας. Έστω και με τον θάνατο. Κανείς δεν προκαλεί τον θάνατο -στον άλλον ή στον εαυτό του- παρά μόνο όταν δεν έχει άλλη λύση, υπαρξιακή ή άλλη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]