Το ενδόμυχο παρορμητικό μου κίνητρο, για την πραγματοποίηση αυτής της εργασίας, είναι στην πράξη η αυτογνωσία εξ αιτίας ενός έξωθεν καθορισμού της ταυτότητας μιας μειονότητας του αρμενικού λαού στην Τουρκία, που περιήλθε σε κατάσταση λήθης και που σήμερα ακόμη υφίσταται, σαν συνέπεια, μια ιστορικά πραγματοποιηθείσα αναγκαστική αφομοίωση, μεταξύ της αυταπάρνησης και της αποσιώπησης, ενός μόνιμου παιχνιδιού αντιπαλότητας ολοκληρωτικών κοινωνικών πρακτικών του τουρκικού εθνικισμού.
