Σήμερα τ` απόγευμα κάναμε πόλεμο «Κάτω Πετράλωνα» - «Νέα Σφαγεία». Η δική μας συμμορία παρατάχτηκε στη Χαμοστέρνας αρκετά πριν το ρέμα, τα «Νέα Σφαγεία» απέναντί μας, μπροστά στο βουναλάκι. Όταν δόθηκε το σύνθημα, άρχισε ο πετροπόλεμος. Με έναν όρο. Όχι στα κεφάλια. Μόνο στα πόδια. Η Κατίνα κι εγώ βάλαμε όπως πάντα τον Αυτιά στη μέση γιατί όταν έρχεται καμιά πέτρα προς τη μεριά μας, σκύβουμε εμείς από πίσω του και την τρώει αυτός. Άλλωστε έχει συμφωνήσει κι ο ίδιος σ` αυτήν την τακτική. Δηλαδή, να μαζεύουμε εμείς σκυφτά σκυφτά από κάτω πολεμοφόδια κι εκείνος να τα παίρνει, που `χει μεγάλα χέρια και να τα πετάει μακριά. Έχουμε γλιτώσει πέτρες και πέτρες με τη συμφωνία αυτή!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]