Το οδοιπορικό μου στη Μέση Ανατολή, που άρχισε το 1941 και κράτησε ως το 1945, έρχεται στη δημοσιότητα μετά από 58 χρόνια. Σε όλες τις περιόδους της περιπέτειάς μου εκείνων των χρόνων - στους καταυλισμούς και τα σχολεία των προσφύγων, στις στρατιωτικές μονάδες, στις μάχες του Ελ Αλαμέιν, στο νοσοκομείο, στα μεγάλα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα - κρατούσα σημειώσεις. Πολλές φορές ημερολογιακές, περιγραφικές, αφηγηματικές, λεπτομερείς, με έντονο κάποτε - όπως τώρα διαπιστώνω - συναισθηματισμό. Στο Οδοιπορικό καταγράφονται εκείνα τα ιστορικά γεγονότα, όπως τα έζησα και όπως τα καταλάβαινα να κυλάνε μέσα μου και γύρω μου ολοζώντανα, χωρίς καμιά παραποίηση, ωραιοποίηση ή μυθοποίηση. Το Οδοιπορικό μου δε διεκδικεί το ρόλο του ιστορικού μελετήματος. Αποτελεί προσωπικό ημερολόγιο, άρα μια μαρτυρία για τα τότε συμβάντα που αποτυπώνει την προσπάθεια και τη θέληση ενός νέου ανθρώπου να καταγράψει αυτά που ζούσε, όπως ακριβώς τα έβλεπε και τα ένιωθε. Στην αναβίωση των συνθηκών και των γεγονότων της τραγικής αλλά και ηρωικής εκείνης περιόδου, συμβάλλουν και τα άγνωστα ιστορικά ντοκουμέντα - φωτογραφίες, έγγραφα και έντυπα - που διασώθηκαν μαζί με τα χειρόγραφά μου και τα συμπληρώνουν σε αυτή την έκδοση. Οι Έλληνες, στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου 1940-1945, πότισαν με το αίμα τους βαθιά τη στενή λουρίδα του `πατρίου εδάφους` και την άμμο των απέραντων ερήμων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, σε άνισο αγώνα εναντίον γιγαντιαίων εχθρών, για την τιμή της πατρίδας, για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανθρωπιά. Το παράδειγμά τους πρέπει να μας εμψυχώνει και να μας φρονηματίζει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]