(. . .) Ο Δημήτριος Κεφαλογιάννης εξεπλήρωσε το χρέος του προς την πατρίδα υπηρετώντας ως στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μικρασιατικού μετώπου κατά τις πιο κρίσιμες ώρες της ένοπλης σύγκρουσης Ελλήνων και Τούρκων. Η θητεία αυτή έκλεισε επώδυνα με το θάνατό του, στα τέλη Αυγούστου του 1922. Ανάμεσα στα κατάλοιπά του περισώθηκε το ημερολόγιο που είχε κρατήσει στη διάρκεια των οκτώ πρώτων μηνών της παρουσίας του στο μέτωπο των επιχειρήσεων. Συμμετέχοντας ενεργά στα γεγονότα που εκτυλίσσονταν, κατέγραφε ανελλιπώς τις εντυπώσεις, τις εμπειρίες και τις σκέψεις του πάνω σε ό,τι περιεχόταν στη γνώση ή την αντίληψή του. Ο Δημήτριος Κεφαλογιάννης, παρών και, τελικά, θύμα και ο ίδιος στο βωμό της ανελέητης πολεμικής αναμέτρησης, καταθέτει μια μαρτυρία η οποία συγκινεί και επιβάλλεται με την αμεσότητα και τη γνησιότητά της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]