Η Κίρα δεν ήθελε το κακό του, αντίθετα, ευγνωμονούσε τον Ντίμα για κείνες τις ώρες και μέρες της ασυνήθιστης ψυχικής ανάτασης που ένιωθε παίζοντας μαζί του το ανυποψίαστο, παράφορο και ριψοκίνδυνο παιχνίδι τους. Ήξερε πολύ καλά πως, για να σώσει τον Ντίμα, είχε να αντιμετωπίσει τα κυκλώματα της ρώσικης Μαφίας που, καθώς θίγονταν τα συμφέροντά τους, δεν θα δίσταζαν καθόλου να αφανίσουν μαζί του κι εκείνη την ίδια. Γιατί τα κέρδη από το ξεπούλημα του χρυσού ήταν ανυπολόγιστα. Όμως η Μαφία κάνει τους λογαριασμούς της δίχως τον ξενοδόχο, ξεχνώντας να υπολογίσει ένα βασικό παράγοντα: την αστυνόμο Νάστια Καμένσκαγια και την αντίδρασή της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]