(...) «Πρόκειται για την Ελλάδα των πρώτων Οθωνικών χρόνων, η οποία προσπαθεί να μην απεμπολήσει την παράδοσή της ούτε τον πρόσφατο ζωτικό της μύθο, αλλά και που επιθυμεί διακαώς να συνταιριάξει το βήμα της προς την πεφωτισμένη Εσπερία. Είναι τότε που ιδρύονται τα πρώτα θέατρα και επισκέπτονται τη χώρα τα πρώτα μπουλούκια εξ Ευρώπης με τις γαλλίδες σαντέζες ή τους ηθοποιούς εκείνους που μπορούσαν να εγκαταλείψουν το σανίδι και ν` αποδυθούν το ρόλο π.χ. ενός πληγωμένου ιππότη, για να χτυπηθούν εξαιτίας μιας φράσης με κάποιον κουτσαβάκη από την πλατεία. Κι όλα αυτά φωτισμένα με το φως του γκαζιού, ένα φως που έμελλε να φωτίσει τις ελλείψεις αλλά και τις περιοδικές εκλάμψεις του νεοπαγούς βασιλείου, κι ένα φως που επέτρεπε σε μια εκβιασμένη τεχνολογία να εισβάλει σ` έναν τόπο αγροτοποιμενικό -ακόμη- και να τον εκσυγχρονίσει κακήν κακώς». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]