Μπορούμε να πούμε ότι ο Φραγκίσκος είναι ο άνθρωπος που αποτέλεσε το αποφασιστικό σημείο συνάντησης και διαχωρισμού μεταξύ της λατινικής και ελληνικής πνευματικότητας. Είναι αρκετά Λατίνος για να αντιπροσωπεύει το πιο υψηλό πνευματικό σημείο του δυτικού Μεσαίωνα, αλλά έφτασε να αντιλαμβάνεται και να ζει πολλές αξίες του χριστιανισμού των πρώτων αιώνων, όταν οι δύο Εκκλησίες ήταν ενωμένες και όταν ο τρόπος να σκέφτεται και να ζει κανείς τον χριστιανισμό δεν ήταν ακόμη πολύ διαφοροποιημένος. Ο Φραγκίσκος ήταν ικανός να διαισθάνεται εκείνα τα σημεία που ένωναν και ενώνουν μέχρι τώρα τις δύο παραδόσεις και, χωρίς να σταματήσει να είναι ο άνθρωπος της εποχής του, ήξερε να βυθίζεται στις πηγές και να αποτελεί μια από τις εκφάνσεις της αιώνιας ψυχής του χριστιανισμού. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]