Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Με τη μορφή της τέχνης και του δράματος, ο τραγικός λόγος στην κλασική Ελλάδα επιχειρεί να αποσαφηνίσει ανθρώπινες καταστάσεις, όπως ό πόνος, το πάθος και η απρόσμενη μοίρα. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες του θεάτρου συνιστούν οντότητες περισσότερο πραγματικές από τις εξωτερικές ανθρώπινες υποστάσεις. Ως αρχετυπικές πυκνώσεις της ψυχής, αγωνίζονται για να καταστήσουν την οδύνη συνθήκη αποκαλύψεως του αιωνίου.
ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΩΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Το δημοτικό τραγούδι, φορέας των αντιλήψεων και της βιοθεωρίας του Νέου Ελληνισμού, κομίζει μαρτυρίες βαθιάς ιστορικής ζωής που φθάνουν μέχρι την αρχαιότητα και τη μυθολογία. Ο εμπνευστής της δημοτικής ποίησης μετατρέπει την τραγωδία σε τραγούδι. Εισχωρεί στα βάθη της υπάρξεως, αποκαλύπτοντας το θαύμα του λαϊκού πολιτισμού, που έχει τη ρίζα του στα αρχέτυπα του ομαδικού υποσυνειδήτου.
ΟΙ ΠΑΡΑΚΤΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Το μυστήριο της παρουσίας του ανθρώπου στον κόσμο, η φθορά των κοινωνικών δομών της ανθρωπότητας, η προβληματική μοίρα της Ευρώπης και του Νέου Ελληνικού πολιτισμού αποτελούν τα θέματα αυτής της συλλογής. Οι παράκτιοι άνθρωποι είναι οι άνθρωποι των ορίων, που απειλούνται από τα κύματα του ωκεανού, αλλά αρνούνται να σπεύσουν στην ασφαλή ενδοχώρα. `Τις αξίες της ζωής τις τρυγάς από τις ακρώρειες της αβύσσου. Με τον έσχατο κίνδυνο. Μόνο άνθρωποι που κινδύνεψαν, μόνο πολιτισμοί που κινδύνεψαν έδωσαν αξίες στον κόσμο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]