Όπου κι αν κρυφτείς ο Θεός θα σε βρει. Ξανά και ξανά θα χτυπάει την πόρτα της καρδιάς σου και συ κάποτε, δεν μπορεί, θα θελήσεις να του ανοίξεις. Ίσως τότε καταλάβεις πόσο άργησες, πόσο γρήγορα περνάει η ζωή. Μα πάλι δεν πειράζει, η θεία Χάρη αναπληρώνει τα ελλείποντα. Και κει, στη δύση του βίου, πιο ώριμος από ποτέ, καταλαβαίνεις πως ο χρόνος, ο τόσο λίγος για να προφτάσει ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει όσα άπειρα ονειρεύεται από τα νεανικά του χρόνια, παίρνει κάτι από την άνεση της αιωνιότητας, χωράει πράξεις κι ενέργειες κι αγάπη που δεν χωρούν με τίποτα στο ανθρώπινό μας σύμπαν. Είναι τότε που αφέθηκες, τότε που έπαψες να λογαριάζεις και κόπο και χρόνο και ιστορικά συμβάντα, για χάρη του Θεού και των εν Χριστώ αδελφών σου. Είναι τότε που έρχεται ο Θεός να σταματήσει τα ρολόγια και να χωρέσει σ` ένα εικοσιτετράωρο αμέτρητες ζωές ανθρώπων, που ζητούν θαλπωρή, στήριγμα κι ελπίδα. ... Ο στάρετς Σεραφείμ έζησε με δυο «πόδια»: με το ένα βάδισε χρόνια πολλά, δεκαετίες, ως έμπορος γουναρικών, απλώνοντας τις δραστηριότητές του και έξω από τα ρωσικά σύνορα· με το άλλο του «πόδι» πορεύθηκε το υπόλοιπο της ζωής του ως μοναχός και ιερέας δοσμένος ολοκληρωτικά σε Θεό και ανθρώπους, προικισμένος με το χάρισμα του πνευματικού οδηγού (στάρετς). Έζησε «δυο ζωές» και, τι σύμπτωση, σε δύο σημαδιακές για τη Ρωσία εποχές: στην τσαρική στις τελευταίες της αναλαμπές και στα σκληρά χρόνια που η πατρίδα του αναζητούσε νέους δρόμους μέσα από την Οκτωβριανή επανάσταση. Ο στάρετς Σεραφείμ συμπυκνώνει με το βίο του σύνολη την ανθρώπινη περιπέτεια: όλα όσα ο άνθρωπος καταστρέφει, όλα όσα ο άνθρωπος της πίστης ανορθώνει, όλα όσα ο Θεός από τις στάχτες ανασταίνει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]