Ο Περίπλους είναι έργο μίας ολόκληρης ζωής. Το υλικό του το μαζεύω σαράντα τώρα χρόνους. Κύριος φορέας του ιστορικού τούτου ρομάντσου, που δρασκελίζει τρεις αιώνες, είναι κάποια φανταστική ζακυνθινή φαμελιά, οι Νταβιτσέντσα. Ο Περίπλους θα ολοκληρωθεί σε τρεις τριλογίες. Στην πρώτη, που αρχίζει μ’ αυτόν τον (μυθογραφικά ολότελα αυτοτελή) τόμο, θα συναντήσουμε Ζακυνθινούς, άρχοντες και ποπολάρους, χωριάτες και αστούς, σοφούς και αναλφάβητους, Έλληνες και Φράγκους, να ξαφνιάζονται ξαφνικά από την εφιαλτική κραυγή: Hannibal ante portas! Ο ψυχοφθόρος τούτος βραχνάς του ολοκληρωτικού τους αφανισμού από τον χριστιανομάχο Οθωμανό εισβολέα, θα τους κατατυραννεί όσο θα κρατήσει η παντοδυναμία της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Καμπόσους παναπεί αιώνες! Στο διάστημα όμως αυτό, η ζωή βέβαια του νησιού δεν σταματάει. Συνοδευόμενη, πότε πένθιμα και πότε θριαμβικά, από τις πολεμόχαρες ιαχές και κλαγγές των όπλων, εξακολουθεί να ξετυλίγει την ατέρμονη καθημερινή της μελωδία. Οι Τζαντιώτες αγωνίζονται, θρησκεύονται, ερωτεύονται, φτωχεύουνε, μισούνε, καλογερεύουνε. . . Κοντολογίς: γεννιούνται, γεννοβολάνε και πεθαίνουνε, πασκίζοντας για τ’ αρεσούμενο του κορμιού και τη σωτηρία της ψυχής τους!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]