Ένα ταξίδι καταχείμωνο στο νησί του παππού. Μόνο που ο παππούς δεν είναι πια στην προβλήτα για να υποδεχτεί τη Μαρίνα, ούτε στο σπίτι για να την πάρει στην αγκαλιά του. Είναι όμως τα πράγματά του, ο κήπος με τα δέντρα και, κυρίως, η ανάμνησή του. Ο παππούς μπορεί να μην κατοικεί πια στο σπίτι του, αλλά κατοικεί στην καρδιά όλων αυτών που τον έχουν αγαπήσει. Στην καρδιά της Μαρίνας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
