(. . .) Τα θέματα που διαλέγει αντικαθρεφτίζουν τη στάση του απέναντι στον άνθρωπο και στον κόσμο: η θηριωδία του ανθρώπινου όντος, η ματαιότητα της ύπαρξης, η κενολογία, η αθλιότητα και η μοναξιά μιας άχαρης καθημερινότητας, η ποταπότητα των σχέσεων, οι μικροπεριπέτειες γελοίων κι ασήμαντων χαρακτήρων, τα δράματα του έρωτα και του πολέμου, αποκαλύπτουν το παράλογο της ανθρώπινης μοίρας, ιδωμένο με το βλέμμα ενός αντιουμανιστικού πεσιμισμού - μια πελώρια `σατιρική` τοιχογραφία ηθών, που διαψεύδει και διακωμωδεί τις ηθιστικές και ιδεαλιστικές κοινωνικές αξίες, εκφράζοντας, την πνευματική κρίση του δυτικοευρωπαϊκού αστισμού που ξέσπασε στα πρόθυρα των `μοντέρνων καιρών` - ένας άξεστος, ζωώδης και θλιβερός κόσμος, που παρασταίνεται με μια βαθιά μελαγχολική και πικρόχολη ειρωνεία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]