(. . .) Η μετάφραση περιορίζεται στους στίχους ακριβώς του αρχαίου κειμένου, όπως είναι φυσικό, αφού τηρεί την επιμέρους ισομετρία τους, και προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία των όρων μέσα στο στίχο (η πρόταξη ή η επίταξή τους από τον ποιητή δεν είναι τυχαία), παρά τις δυσκολίες μιας έμμετρης απόδοσης, αποδίδοντας όμως πιστά και το περιεχόμενο, με τη βεβαιότητα ότι απομάκρυνση από αυτό, στο όνομα κάποιας σκοπιμότητας, δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
