Η Νέλλη έχει δέσει κόμπο την προβοσκίδα της , για να θυμηθεί κάτι πολύ σημαντικό. Ξέχασε όμως γιατί. Ο κόμπος κάνει τη ζωή της άνω κάτω, οι δυσκολίες της ολοένα και μεγαλώνουν, η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη σ’ αυτό το τόσο τρυφερό κείμενο με την πανέμορφη εικονογράφηση. Ώσπου στο τέλος ενθουσιάζεται όταν ανακαλύπτει αυτό που είχε ξεχάσει. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
