Μια παρέμβαση για ανθρωπιστικούς λόγους, έχει άραγε οπωσδήποτε ανθρωπιστικά αποτελέσματα; Η αλλαγή είναι θέμα προσωπικό ή συλλογικό; Η γνώση, η σοφία, η ευλάβεια, τα αγαθά κίνητρα και οι ευγενείς στόχοι, μπορούν να υποκαταστήσουν τη συναίνεση; Μια ιστορία αγαθών προθέσεων, που εκτείνεται σε δύο ηπείρους, με φόντο τον ελληνικό εμφύλιο και έναν κατά συρροήν δολοφόνο. . . Άνθρωποι συνηθισμένοι, βυθισμένοι στα προσωπικά τους προβλήματα, προσπερνούν αδιάφορα τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, χωρίς να υποψιάζονται ότι, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, επηρεάζονται περισσότερο από όσο θα μπορούσαν να φανταστούν, συμμετέχουν ή ακόμα και πρωταγωνιστούν, παρά την ατομική τους ασημαντότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]