Τα ξεχασμένα γράμματα και τα θολά νερά της μνήμης. Τα σκοτεινά πατήματα του ρόδου, το σκιάχτρο της σειρήνας και ο τριγμός της τροχαλίας. Τα στοιχειωμένα παραπήγματα, οι λάσπες και οι γκρεμισμένοι τοίχοι. Τα σβησμένα εμβατήρια και οι ξεραμένες δάφνες μετά την κατάθεση στεφάνου. Τα πετρωμένα εργοστάσια, τα παραπήγματα του χρόνου, τα λεηλατημένα πρόσωπα, που ανατέλλουν και δύουν μες στο χειμώνα της καρδιάς και την έρημο της φαντασίας. Αυτά φωτίζει Ο ήλιος στην τάφρο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
