Το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με το παρελθόν είναι τελικά μάταιο, μπορεί και επικίνδυνο. Μοιάζει με το να προσπαθείς να απαλλαγείς από έναν εραστή - φάντασμα που διεκδικεί και επιμένει, μόνο επειδή ζει και υπάρχει, επιμένει και ακούει σε όλα τα ονόματα και ορθώνεται απειλητικά μπροστά στο αύριο και μιλάει τη γλώσσα της ερήμου κι όσα χιλιόμετρα κι αν καταπίνεις, αυτός εκεί, να υπάρχει αμετανόητα, καθοριστικά. . . Μια ηρωίδα σε πολλά πρόσωπα, η ίδια γυναίκα σε ένα γαϊτανάκι αναζητήσεων, σε μια προσπάθεια πλαστογράφησης του ψέματος της ζωής. Είναι κι αυτό μια επανάσταση. Να πολεμάς την παρουσία με τη γραφή, να φωτογραφίζεις την απουσία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]