Ο Τόρακ έκανε το γύρο της φωτιάς και ο Θίαζι τον ακολούθησε αργά, χτυπώντας το μαστίγιο στο χώμα, παίζοντας με το θήραμά του, όπως οι λύγκες με τους λεμμούριους. Ο Τόρακ ήταν εξουθενωμένος. Δε θα αντέξει για πολύ. Όταν ήταν εξόριστος, ο Τόρακ έζησε σαν κυνηγημένος. Εννέα φεγγάρια αργότερα αναγκάζεται να παίξει το ρόλο του κυνηγού, αφού ορκίζεται να πάρει εκδίκηση για το φόνο του πιο στενού του φίλου. Βασανισμένος από τις τύψεις και τον πόνο, ακολουθεί το δολοφόνο στο Πυκνό Δάσος, όπου το Πνεύμα της Οικουμένης πορεύεται στις κρυφές κοιλάδες με τη μορφή ενός ψηλού άντρα με ελαφίσια κέρατα. Όμως η καρδιά του Δάσους είναι σάπια, αφού οι φατρίες έχουν πιστέψει τα ψέματα των Ψυχοφάγων. Τώρα ο Τόρακ πρέπει να αντιμετωπίσει τη φωτιά, τον πόλεμο και το αδυσώπητο πρόσωπο του κακού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]