Το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου γυαλίζει χρυσωμένο σ` ένα πανύψηλο βάθρο. Κάτω σαλεύει σαν κύμα ένα πλήθος ανάκατο: οι απόγονοι του Μοντεζούμα και του Κορτέζ.
Οι αποστάσεις, πραγματικές και μεταφορικές, είναι τεράστιες, όπως παντού στην αμερικανική γη. Δυο τρεις
ώρες προς βορράν στις ΗΠΑ η τεχνολογία έχει τους δικούς της θεούς και επιβάλλει τις δικές της ανθρωποθυσίες. Ο άνθρωπος όμως μένει παντού ένοικος του Τίποτα, σ` έναν κόσμο που δεν είναι ούτε σπίτι ούτε καταφύγιο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
