`Πόσο απατώνται οι άνθρωποι με το να σκέφτονται ότι η σιωπή είναι υποχρεωτικά η έρημος, το κενό, η έλλειψη κάθε δραστηριότητας, κάθε δημιουργίας, με μια λέξη το τίποτα! Στην πραγματικότητα, υπάρχει σιωπή και σιωπή, και κατά ένα γενικό τρόπο μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο είδη: αυτή του θανάτου και αυτή της ανώτερης ζωής. Αυτήν ακριβώς τη σιωπή της ανώτερης ζωής είναι που πρέπει να καταλάβουν και για την οποία μιλάμε εδώ. Αυτή η σιωπή δεν είναι μια στασιμότητα, αλλά μια έντονη εργασία η οποία πραγματοποιείται στον κόλπο μιας απόλυτης αρμονίας. Δεν είναι επίσης ούτε ένα κενό, μια απουσία, αλλά, μια πληρότητα συγκρινόμενη με αυτή που δοκιμάζουν δύο όντα που ενώνονται με μια μεγάλη αγάπη και τα οποία ζουν κάτι τόσο βαθύ που δεν μπορούν να το εκφράσουν με κινήσεις ή με λόγια. Η σιωπή είναι ένα προτέρημα της εσωτερικής ζωής.`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]