Ήταν κάποτε ένας δράκος που δεν είχε δύο κεφάλια.
Δεν έβγαζε φωτιές ούτε νερό από το στόμα του.
Δεν είχε μακριά, γαμψά νύχια.
Δεν ούρλιαζε να σε πονάν τα αυτιά σου. Δεν περπατούσε βαριά να τρέμει όλη η γη.
Κι όμως, αυτός ο δράκος
ήταν πιο τρομερός, πιο τρομακτικός, πιο μισητός, πιο κακός και πιο φοβερός
από όλους τους γνωστούς δράκους όλου του κόσμου.
Και ο βασιλιάς έπρεπε οπωσδήποτε να βρει κάποιον
που να μπορεί να τον νικήσει. Τι λέτε, τα κατάφερε;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
