Στο Άργος, στις Ελευθερές, στη Θάσο, στους Δελφούς και στον Ορχομενό, αλλά και σ’ ένα μυστηριώδες νησί στις ακτές του Ατλαντικού, ο Διόνυσος ξεπροβάλλει, πηδάει, χορεύει, αρπάζει, σκίζει, οδηγεί στο παραλήρημα. Παράξενος και Ξένος, αδιάκοπα κινούμενη θεότητα, ασύλληπτη μορφή που συνεχώς αλλάζει, είναι μια Δύναμη που έρχεται, που εμφανίζεται αιφνίδια και απαιτεί την αναγνώριση.
Εξετάζοντας τις διαδοχικές παρουσίες ενός θεού που η παραδοξότητά του αρνείται κάθε ταξινόμηση, ο Marcel Detienne ανιχνεύει έναν ενιαίο τύπο δράσης.
`Ο Διόνυσος της βίαιης προσβολής που κάνει τη λεία του να τρεκλίζει, που την τραβάει στην τρέλα, στο φόνο καο στο μίασμα· ο Διόνυσος των αμπελιών που ωριμάζουν σε μια μέρα, των κρασοπηγών, του ποτού που μεθάει και φέρνει αναβρασμό. Μήπως αυτός ο διπλός θεός είναι τελικά ένας;`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]