Θα μπορούσε ο Ρούντι να λεγόταν Ομάρ, η Ζιζή Μυρτώ, η Ριρή Κατερίνα. Θα μπορούσε να `μαστε εμείς. Αυτοί οι γάτοι πονούν, αγαπάνε, μισούν, ερωτεύονται. Ξοδεύονται σε περιπέτειες και αναζητήσεις. Είναι γεμάτοι ελπίδες και όνειρα που κυνηγούν. Άλλοτε τα φτάνουν κι άλλοτε τα βλέπουν να βουλιάζουν στα λασπόνερα. Ζουν στον κόσμο που υπάρχει γύρω μας και αγωνίζονται να τους δεχτεί χωρίς διακρίσεις, χωρίς περιορισμούς, με μοναδικό γνώμονα την καθαρότητα της ψυχής τους. Θα καταφέρει ο Ρούντι να φτάσει τη χιονάτη γατούλα των ονείρων του; Ανάμεσά τους μια σκάλα γεμάτη παγίδες και απρόοπτα. Στη διαδρομή θα συναντήσουν: ένα καπέλο με ένα παράσημο, ένα βραχιόλι οικόσημο κι ένα γεφύρι φτιαγμένο από αγάπη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]