Στο βιβλίο αυτό θα διαπιστώσει ο αναγνώστης έναν ύμνο, όπως θα νομίσει, για τον Άρη Βελουχιώτη που όμως δεν είναι ύμνος, είναι καταγραφή γεγονότων που αφορούν όχι μόνο τον ύψιστο αυτόν αγωνιστή και πατριώτη, αλλά όλους εκείνους οι οποίοι στάθηκαν αποφασιστικά δίπλα του, ένοπλοι στην ίδια χρονική περίοδο που κατά την οποία οι λεγόμενες κεφαλές του Έθνους, οι πολιτικές ιδίως, αλλά και οι στρατιωτικές αποδείχθηκαν ανάξιες.
Άλλοι, την περίοδο εκείνη που κατείχετο η χώρα από ξένα στρατεύματα (1941-1944), ήσαν υποχρεωμένοι να δράσουν, εγείροντας ενωμένο το Έθνος, και τελείως άλλοι αναπάντεχοι τολμήσανε όχι μόνο να γίνουν κήρυκες και θιασώτες της ελευθερίας, αλλά και με έργα να προκαλέσουν την οργή των `νικητών` και ηττημένων.
Αναφέρεται το βιβλίο σε μία περίοδο που ο ιστορικός του μέλλοντος θα διαπιστώσει και θα θαυμάσει τη θέληση ενός λαού για Ελευθερία, που περιφρονώντας τους μέχρι εκείνη τη στιγμή ανάξιους ηγέτες του, δημιούργησε με τον αποφασιστικό αγώνα του, φωτιά, θυσία, καρτερία, μεγαλείο και αδελφοσύνη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]