(. . .) Καταγράφω και καταχωρώ εδώ, ύστερα από μισό και πλέον αιώνα, όλα όσα εγώ είδα, άκουσα και έμαθα για τον Πρωτοκαπετάνιο του Ε.Λ.Α.Σ., στο χρόνο της εξάμηνης παραμονής του στο Μοριά (Απρίλης - Οκτώβρης 1944). Οι «αναμνήσεις» μας αυτές διατηρούνται ζωντανές, έντονες και αναλλοίωτες μέχρι σήμερα, και μας προκαλούν πάντα στην ψυχή και την καρδιά μας τα ίδια ζωηρά και έντονα συναισθήματα χαράς και εθνικής υπερηφάνειας, όπως τα ζήσαμε και τότε, μέσα στη φωτιά και στο μπαρούτι του πολέμου. Με αυτές ζήσαμε όλα τα δύσκολα χρόνια της ζωής μας και αυτές μας έδιναν κουράγιο, θάρρος και δύναμη, να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες και φρικτές περιπέτειες, όσοι από εμάς επιζήσαμε και βγήκαμε από τη θύελλα του εμφυλίου και τον κατατρεγμό του παρακράτους της Δεξιάς και των μεγάλων «φίλων» και «συμμάχων» μας! (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]