Πάντα θυμάμαι εκείνο το άσπρο περιστέρι που καθόταν στον ώμο μου και σαν να μου ψιθύριζε σιγανά: `Η ζωή είναι μια άγρια μάχη αλλά μην τρομάξεις. Μη σηκώσεις ψηλά τα χέρια. Μην παραδοθείς! Πάλεψε να ξεφύγεις από το βυθό του κόσμου. Αγωνίσου να βγεις στο φως. Στον καθαρό αέρα, στην ελευθερία. Στον απέραντο ωκεανό της σκέψης. Πάλεψε να βγεις ψηλά, στις κορυφές του μεγάλου και του ιερού όρους της γνώσης. (Νίκος Φώσκολος)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
