Το φεγγάρι έχει ανατείλει και φωτίζει με το χλωμό του φως τους ροζ ξεθωριασμένους τοίχους του παλιού αρχοντικού. Ξαφνικά κάτι σαλεύει πάνω τους. Φιγούρες, φτιαγμένες λες από ομίχλη, στριφογυρίζουν, χορεύουν, ανεβοκατεβαίνουν, χάνονται και ξαναφαίνονται, κρατώντας φανταστικούς κουβάδες, σφυριά, βούρτσες, φτυάρια και κασμάδες. Οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού είναι ορθάνοιχτα κι από μέσα ακούγεται μια παράξενη μελωδία. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
