Τι χρειάζεται για να κάνεις τον Bono να ξαπλώσει στο ντιβάνι; Όπως ομολογεί εδώ, «Ποτέ δεν προχωρώ σε βάθος μια κουβέντα με οποιονδήποτε ο οποίος γράφει ή ηχογραφεί. Αυτοί οι τύποι συνήθως πίνουν πολύ». Είναι δύσκολο να πω ακριβώς για ποιο λόγο έγινα συνομιλητής, συμπότης και εξομολόγος του Bono (. . .). Οι συνομιλίες σημαδεύτηκαν από έναν περίεργο συνδυασμό φόρτισης και γαλήνης. Δεν είναι και τόσο πολύ παράδοξο αν τις σκεφτεί κανείς ως μία κατάσταση που μοιάζει με το να βρίσκεις προσωρινό καταφύγιο στο μάτι του κυκλώνα. Θαρρώ πως κάποιες από τις καλύτερες μουσικές έρχονται από αυτό το μέρος. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως και ένα βιβλίο θα μπορούσε να έρθει από εκεί.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]