[...] Για τον Πατρίκ, όλες οι επιρροές είναι άξιες προσοχής, το καθετί γίνεται πηγή έμπνευσης και θα βρεις το δικό σου τρόπο να τα επεξεργαστείς. Οι τεχνικές είναι σεβαστές, αλλά μόνο μέχρις εκεί που δε γίνονται περιοριστικές· και τότε δεν έχεις παρά να εφεύρεις τις δικές σου. Οι τέχνες δεν έχουν όρια μεταξύ τους. Όπως ποίηση και ζωγραφική μπορούν να εισβάλλουν στο ξύλο, έτσι αντικείμενα, έπιπλα, και συνθέσεις σε εσωτερικούς χώρους μπορούν να προκαλέσουν αισθήματα και αισθήσεις, όταν αναφέρονται, κατά προτίμηση με μια δόση χιούμορ και παιχνιδιού, σε παλιά έργα τέχνης, σε άλλους κόσμους και τη φαντασία. Τα σχέδιά του, οι ζωγραφιές, τα αντικείμενα, μικρά και μεγάλα, όσο και τα κείμενά του ξυπνάνε μέσα μας τη διάθεση για έναν τρόπο ζωής όπου η λειτουργικότητα χλωμιάζει μπροστά σε άλλες αξίες: τη χαρά των χρωμάτων, τη σχεδόν απτή παρουσία του πολιτισμού, την αίσθηση σιγουριάς που παρέχει μια αγκαλιά, την απαλή υφή, την ονειροπόληση και το χαμόγελο που κάποιες φορές κορυφώνεται σε γέλιο. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]