Το βιβλίο `Ξεχασμένοι από το Θεό` περιέχει πέντε σύντομες αφηγήσεις που δίνουν μια πρόγευση για το διαβρωτικό χιούμορ και το πάθος του Κοσερύ. Αυτό το βιβλίο, το πρώτο του είδους που έχω διαβάσει από την εποχή των μεγάλων ρώσων συγγραφέων, αποτέλεσε για μένα μια μεγάλη έκπληξη. Αν οι λέξεις έχουν κάποια δύναμη, θα λέγαμε ότι είμαστε αντιμέτωποι με το είδος του βιβλίου που προπορεύεται των επαναστάσεων, ενώ την ίδια στιγμή προετοιμάζει την επανάσταση. Ο Κοσερύ δίνει το λόγο σε αυτούς που είναι βουβοί. Βέβαια δεν εκφράζονται με τον τρόπο των επαγγελματιών ταραχοποιών που ο μαρξισμός έχει ήδη διαμορφώσει την ιδεολογία τους. Η γλώσσα τους είναι παιδική και ώρες - ώρες απλή σε βαθμό ανοησίας, αλλά και τόσο πλούσια σε περιεχόμενο, που αν οι ίδιοι το συνειδητοποιούσαν, θα έκαναν τους δυνατούς αυτού του κόσμου να ανατριχιάζουν και να τρέμουν. Οι ήρωες, συχνά εκφράζονται με τη φαντασία τους, με τη γλώσσα του ονείρου που στην περίπτωσή τους δεν απαιτεί καμιά ερμηνεία ψυχαναλυτική. Είναι μια γλώσσα τόσο καθαρή, όσο ένα σύνθημα στον τοίχο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]