Μόλις την άκουσε ν’ απομακρύνεται στο διάδρομο, ο Άρθουρ μπήκε στο υπνοδωμάτιο. Ήθελε να βρεθεί ξανά εκεί, στο ίδιο δωμάτιο όπου είχε ζήσει τον έρωτα. Θα ήθελε να γυρνούσε το χρόνο πίσω, τότε που την παρακολουθούσε να κοιμάται. Χάιδεψε την κουβέρτα που αγκάλιαζε το κρεβάτι. Πήγε στο μπάνιο και κοίταξε τα μπουκαλάκια. Αμέσως μετά, χωρίς να το πολυσκεφτεί, χώθηκε μέσα στην ντουλάπα που βρισκόταν δίπλα στο μπάνιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Κρυμμένος ανάμεσα στις κρεμάστρες, κοίταζε μια τα ρούχα στο πάτωμα και μια εκείνα που ήταν κρεμασμένα. . . Προσπαθούσε να φανταστεί τη Λόρεν ντυμένη με το ένα ή με το άλλο ρούχο. Θα έμενε κλεισμένος εκεί μέσα, να περιμένει ώσπου να τον ανακαλύψει. Ίσως τότε να ξανάβρισκε τη μνήμη της. . . Θα δίσταζε μόνο για μια στιγμή κι ύστερα θα θυμόταν τα λόγια που έλεγαν ο ένας στον άλλο. Και τότε, θα την έπαιρνε στην αγκαλιά του και θα τη φιλούσε όπως παλιά. Θα ‘ταν ξανά μαζί. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]