(. . .) Χωρίς να απομακρύνεται από την ηθογραφία και χωρίς συνθετικές προθέσεις ή ικανότητες, συγκινεί με την απαλότητα του λόγου του, την χωρίς ακατέργαστους ιδιωματισμούς γλώσσα του και την ευγένεια και τη λιτότητα του ύφους του - στοιχεία όχι τόσο συνηθισμένα σε μιαν εποχή γλωσσικού φανατισμού και `στράτευσης` στον αγώνα. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
