Τα κείμενα αυτού του τόμου έχουν την αυθεντία της αυθαιρεσίας· κρίνονται καθεαυτά ως στάσεις και ως θέσεις του γράφοντος πάνω σε συγκεκριμένους ερεθισμούς. Πολύ συχνά είναι ακτινοσκοπήσεις του γράφοντος και των παθών του παρά γνωματεύσεις για τον κρινόμενο. Συχνότερα συμβαίνει να συγκαλύπτεται το αντικείμενο από την ανοιχτότητα του γράφοντος υποκειμένου. Γράφοντας για τους άλλους γράφομαι και δια των άλλων καθρεπτίζω το είδωλό μου. Το `Νήμα της Στάθμης` είναι ένα αλφάδι για να βεβαιωθώ δοκιμάζοντας την αντοχή των ξένων κειμένων ή των ξένων συμπεριφορών. Το `Νήμα της Στάθμης` σ` αυτά τα δοκίμια (και στα άλλα όλα τα δικά μου) είναι ο μίτος της Αριάδνης που οδηγεί τον Θησέα αναγνώστη μου μέσα στον Λαβύρινθο όπου καιροφυλακτεί ο δικός μου Μινώταυρος, σκοπός σου και θύμα σου, Αναγνώστη. (Κ.Γ.)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]