Η «Μουσική Ποιητική» είναι σαν ένας προβολέας που τον στρέφει ο Στραβίνσκυ από τη μια πάνω στο ίδιο του το έργο κι από την άλλη πάνω στη μουσική γενικότερα. Στο βιβλίο του ο Ιγκόρ Στραβίνσκυ μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε στο μυστικό εκείνο κόσμο που κρύβεται πίσω από τον ηχητικό κόσμο που μας έχει προσφέρει. Η χαρακτηριστική άνεση με την οποία χειρίζεται τα εκφραστικά του μέσα, βρίσκει εδώ μια εξήγηση που θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύτιμη - αν και όχι απαραίτητη - σαν συμβολή σε μια βαθύτερη κατανόηση του έργου του. (. . .) Η «Μουσική Ποιητική» φωτίζει τελικά αυτή την αδιαχώριστη σχέση ανάμεσα στις δύο όψεις της ιδιοσυγκρασίας του Στραβίσνκυ: τη μουσική του και τη φιλοσοφία του.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]