«Κατ` αρχάς... δεν ονομάζομαι Σόλων!! Ονομάζομαι Κόρτο Μαλτέζε». Μ` αυτά τα λόγια, ο φίλος μας προσπαθεί να ξυπνήσει από το όνειρο. Τα ίχνη, που οδηγούν στα χαμένα βασίλεια της Αζτλα και της Μου, σχοινοβατούν στα όρια του μύθου και ακολουθούν μια διαδρομή, που χάνεται στο βάθος των χρόνων. Θα ξυπνήσουμε από έναν εφιάλτη και θα ζήσουμε ένα όμορφο όνειρο και θα ξυπνήσουμε σ` έναν εφιάλτη; Όποιος μπορεί ας απαντήσει. Έτσι κι αλλιώς ο χρόνος κυλά... ή μήπως όχι;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
