Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ο Σέιν ήθελε κινητό τηλέφωνο - ποτέ του όμως δε φανταζόταν κάτι σαν τη Μο. Ονειρευόταν ένα τηλέφωνο που θα το τραβούσε έξω με ταχύτητα αστραπής, όπως οι καουμπόηδες την ώρα της μονομαχίας. Τη Μο όμως πρέπει να την καλύπτεις με μαξιλάρια για να μην ακούγεται. Η Μο βγάζει γλώσσα, τραγουδάει άριες, νιώθει μοναξιά, δίνει διαταγές· και, το χειρότερο, δεν έχει πλήκτρο απενεργοποίησης. Α, ναι! Και την κυνηγάει ένας ολόκληρος πλανήτης!
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
