(. . .) Στο `Οδοιπορικό για τη Γνώση` είχα αφήσει σκόπιμα ένα μεγάλο κενό. Δεν είχα εκθέσει εμπειρίες από την εποχή που ήμουν καθηγητής στα Γιάννενα και στην Αθήνα. Αυτές αποτελούν την ύλη του προκείμενου πονήματος, στο οποίο βρήκα προσφυές να δώσω τον τίτλο `Μικρές ιστορίες. . . Μακράς Πορείας`. Καμιά από τις ιστορίες αυτές δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Είναι όλες πραγματικές και τις καταγράφω όπως διασώθηκαν στη μνήμη μου. Περιλαμβάνουν ιλαρές, στενάχωρες, καμιά φορά και τραγικές εμπειρίες της περιόδου αυτής, που δεν στερούνται πιστεύω, ενδιαφέροντος ώστε να τις κάνω δημόσια γνωστές. Τις κατέγραψα, λοιπόν, με σκοπό να αποκαλύψω και να καταγγείλω κακές νοοτροπίες. Δεν έχω σκοπό ούτε να ελεεινολογήσω καταστάσεις ούτε να διασύρω ούτε να δοξολογήσω άτομα. Σε κάθε ιστορία έδωσα τίτλο - συχνά δανεισμένο από τη δημώδη σοφία - που να δίνει το `στίγμα` της.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]