Αυτός που μπόρεσε να γράψει το μυθιστόρημα που όλοι είχαμε ονειρευτεί, και όταν πια κανείς δεν το περίμενε, ήταν ο πιο μοναχικός απ` όλους μας, ο Μπέπε Φενόλιο, που κατάφερε να το γράψει χωρίς καν να το τελειώσει· πέθανε χωρίς να το δει δημοσιευμένο, στα σαράντα του χρόνια. Το βιβλίο που θέλησε να φτιάξει η γενιά μας τώρα υπάρχει, και η δουλειά μας έχει ένα επιστέγασμα κι ένα νόημα...
Το `Μια προσωπική ιστορία` είναι γραμμένο με τη γεωμετρική ένταση ενός μυθιστορήματος ερωτικού πάθους και ιπποτικών καταδιώξεων, όπως ο `Ορλάνδος μαινόμενος`, και ταυτόχρονα περιγράφει την Αντίσταση όπως ακριβώς ήταν, από μέσα κι απ` έξω, αληθινή, όπως δεν έχει γραφτεί ποτέ, αναλλοίωτη τόσα χρόνια μέσα στην πιστή μνήμη και με όλες της τις ηθικές αξίες, που όσο πιο συγκαλυμμένες είναι, τόσο μεγαλύτερη κι η δύναμή τους, και με συγκίνηση και με οργή. Είναι ένα βιβλίο τοπίων κι ένα βιβλίο γρήγορων και ζωντανών μορφών κι ένα βιβλίο αληθινών και ακριβών λέξεων. Και είναι ένα βιβλίο παράλογο, μυστηριώδες, όπου κάτι γίνεται για να επακολουθήσει κάτι άλλο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]