`Έρχονται όλα όπως πρέπει. Άλλοτε είναι γαλάζιος ο ουρανός και άλλοτε ο ίδιος βρέχει. Ένα ποτάμι είναι η ζωή... να κυλάς μέσα του... να ρέεις... και όσο πιο βαθύ, τόσο πιο σιγανό, να το θυμάσαι. Αφέσου. Αυτά που ο Θεός νομίζει χρήσιμα, ο ίδιος εύκολα θα σου τα φανερώσει. Ό, τι γραμμένο είναι μες τη φύση, δεν σκοντάφτει σαν περπατά μέσα στα πράγματα του κόσμου... Μόνον ο άνθρωπος σκοντάφτει. Έχει το φόβο και τη βούληση... για εργαλεία. Να μάθει πάνω τους, να μεταχειριστεί... να δοκιμάσει... άλλοτε το καλό και άλλοτε τη σκοτεινή πλευρά του... Μα αλλιώς πώς να κατανοήσει τις αλήθειες; Άψυχο πράγμα είναι εκείνες χωρίς τα ψέματά τους...`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]