Ο μόνος που βγαίνει σώος και αβλαβής από τον λαβύρινθο των σχέσεων είναι ο καφές. Αχνιστός και περίεργα αξιοπρεπής, πάντα το δρόμο βρίσκει προς την έξοδο. Ίσως αυτό να οφείλεται στη γατίσια περιέργεια του ατμού, που αναζητά μονίμως διαφυγή, αγνοώντας τους σκύλους που στέκονται εν πλήρει τρικυμία σε περίεργες γωνιές. Ίσως να οφείλεται στις σερβιτόρες με τις κοντές μαύρες φούστες, που συνθλίβουν ματιές ανάμεσα στα πόδια τους, αγνοώντας τις σχέσεις των παρευρισκομένων.
Μεταξύ μας, κάθε περαιτέρω εξήγηση ίσως να είναι περιττή· έτσι και αλλιώς, πολλές φορές όταν συναντιόμαστε, συνήθως απουσιάζουμε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
