Για τριάντα μήνες, από τον Ιανουάριο του 1960 ως τις 4 Αυγούστου του 1962, αποτέλεσαν το πιο απίθανο ζευγάρι: η θεά του σεξ και ο φροϋδικός ψυχαναλυτής. Εκείνη του είχε αναθέσει ως αποστολή να τη βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της, να συνεχίσει να παίζει στον κινηματογράφο, να αγαπήσει, να μην πεθάνει. Εκείνος ανέθεσε ως αποστολή στον εαυτό του να την περιβάλλει με αγάπη, να της προσφέρει μια οικογένεια, ένα νόημα, σαν να είχε να κάνει με κάποιο αβοήθητο παιδί. Θέλησε να την πλησιάσει όσο περισσότερο γινόταν, αλλά επειδή υπήρξε ο τελευταίος άνθρωπος που την είδε ζωντανή και ο πρώτος που τη βρήκε νεκρή, κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος για το χαμό της. Αυτή είναι η ιστορία. Η ιστορία δύο ανθρώπων που δεν έπρεπε να συναντηθούν και που, στη συνέχεια, δεν μπόρεσαν να αποχωριστούν ο ένας τον άλλον. Μαύρες λέξεις και λευκές αναμνήσεις. Μέσα στο γλυκό φως του ιατρείου ενός ψυχαναλυτή, επαναλαμβάνεται η τελευταία συνεδρία της Μέριλιν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]