(...) Ήταν παράξενο και ανεξήγητο πώς το κορμί της λειτουργούσε αυτόνομα και ανεξέλεγκτα, πέρα απ` τις επιταγές που το μυαλό και η καρδιά της καθόριζαν. Ένιωθε άλλα να θέλει η καρδιά και άλλα να ποθεί το κορμί και αφηνόταν να σπαράζεται από δύο διεκδικητές που τη διαμέλιζαν χωρίς να μπορεί να βγάλει την παραμικρή φωνή διαμαρτυρίας. Εποχή δικτατορίας, κοινωνικές ανισότητες και κρυμμένα πάθη, σε χώρους και χρόνους που όλα μπορεί να συμβούν... Τι είναι ο άνθρωπος; Θηρίο ανήμερο, σαρκοφάγο του κερατά, που, όταν δε βρίσκει να χωνέψει σάρκες άλλων, χωνεύει τις δικές του και χάνεται... Παίζοντας πότε με το παρόν και πότε με το παρελθόν, η ηρωίδα του βιβλίου, ένα πρόσωπο κυρίαρχο που άλλο δείχνει και άλλο είναι, μας οδηγεί σε ένα δραματικό φινάλε.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]