ΑΦΟΥ ΞΕΨΥΧΗΣΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ τών λαών. Όσο γρηγορότερα χάθηκε, τόσο ιδανικότερη φάνηκε ή μορφή του. Εκείνο πού ποθούσε για τον εαυτό του, να μοιάσει σε θεό, το πέτυχε πεθαμένος, με τα παραμύθια πού δημιουργήθηκαν για να ιστορήσουν επεισόδια πιο φανταστικά κι από την αφάνταστη ζωή του. Δεν αξιώθηκε να βρει έναν Όμηρο να τον υμνήσει, όμως ή ταπεινή Μούσα κάθε φυλής τον τραγούδησε σαν δικό της θρέμμα. Τόση εντύπωση προξένησε στον κόσμο το πέρασμά του, ώστε λαοί πού δεν τον γνώρησαν, όπως οι Κινέζοι, οι Λάπωνες, οι Ινδονήσιοι, οι Γιαπωνέζοι, διηγούνται τ` άθλα του καί τον θέλουν ήρωά τους. Ό θρύλος του απλώθηκε από τη Γαλλία ως τον Ειρηνικό κι από την παγωμένη Ισλανδία ως την Αφρική.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]