Η μακεδονική στρατιά κινείται προς τα βάθη της Ασίας, διαβαίνει τον Ευφράτη και τον Τίγρη και φτάνει στη Βαβυλώνα, για να καταφέρει το θανάσιμο χτύπημα στα ανάκτορα των Αχαμενιδών στην Περσέπολη. Τα πιο όμορφα ανάκτορα του κόσμου παραδίδονται στις φλόγες με τα θαύματά τους: κλείνει ο κύκλος μιας αρχαίας αυτοκρατορίας και αρχίζει μια νέα εποχή. . . Κι έπειτα οι στέπες της Σκυθίας, τα παγωμένα βουνά της Βακτριανής, χρόνια ολόκληρα γεμάτα πορείες και σκληρές μάχες. Ο Αλέξανδρος οραματίζεται το πιο φιλόδοξο σχέδιο, έναν κόσμο χωρίς Έλληνες ούτε βαρβάρους, μία μόνο πατρίδα για ένα μόνο λαό. Λίγοι καταλαβαίνουν, κάποιοι επαναστατούν, εξυφαίνουν συνωμοσίες και ο βασιλιάς παρασύρεται σε μια δίνη βίας και αίματος. Μόνο η αγάπη μπορεί να τον βοηθήσει, μόνο η αγάπη μπορεί να πολεμήσει το φόβο της μοναξιάς μπροστά στο υπεράνθρωπο εγχείρημα. Θα είναι η Ρωξάνη αυτή που θα τον περιμένει σ` ένα κάστρο φωλιασμένο μέσα στους πύργους των Ιμαλαΐων: η πιο όμορφη, η πιο σαγηνευτική, η βασίλισσα. Η Ρωξάνη θα δώσει στον Αλέξανδρο το θάρρος να προχωρήσει προς τη μυστηριώδη Ινδία, προς το ακρότατο όριο, και μετά θα του προσφέρει τη δύναμη να απαρνηθεί το όνειρο, να αναζητήσει, με τρομακτικούς κόπους και στερήσεις, το δρόμο της επιστροφής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]