Αντί προλόγου
Η ζωή είναι ένα πλούσιο λιβάδι,
αθοσπαρμένο, από εύοσμα λουλούδια.
Ένας γκρεμός,
γεμάτος απόκρημνους βράχους,
Κι` ένα σύννεφο,
που το φυσούν οι άνεμοι,
χωρίς ποτέ να το διαλύουν.
Όλα μαζί είναι η ζωή
και δεν είναι ζωή καθένα χωριστά.
Ζει δε πραγματικά εκείνος,
που από τ` ανθισμένα λουλούδια
πετά στους απόκρημνους βράχους
από `κει ανεβαίνει στα σύννεφα
και ζει στην αθανασία!...
Γ.Α.Ρ.
